انتشار : شنبه 9 دی 1402
945 بازدید
۱. روش ترجمه گرامر (GTM)
بر اساس تحقیقات، روش ترجمه گرامر که به اختصار GTM نامیده میشود، در دوران ۱۸۴۰ تا ۱۹۴۰ به عنوان روشی رایج و پرکاربرد برای آموزش زبان به شمار میرفت. در آغاز از این روش برای آموزش زبان لاتین، که در آن زمان به عنوان یک زبان کلاسیک محسوب میشد، استفاده میشد. هدف اصلی این روش تقویت مهارتهای reading و writing بود.
در قرن نوزدهم، روش ترجمه گرامر شدیداً مورد انتقاد قرار گرفت، زیرا باور بر این بود که این روش نمیتواند به بهترین شکل نیازهای یادگیری زبان در آن دوران را برآورده کند. امروزه نیز این روش به عنوان یک روش قدیمی و منسوخ شده در نظر گرفته میشود.
۲. روش مستقیم یا Direct Method (DM)
در روش مستقیم یا "Direct Method" (DM)، هدف آموزش زبان، یادگیری زبان بهصورت مشابه با یادگیری زبان مادری است. این روش به شیوهای مستقیم و بدون استفاده از ترجمه به زبان مادری فرد مبتدی زبان را با مفاهیم و کلمات جدید آشنا میکند. در این روش، از تکرار فراوان و استفاده از تصاویر و وسایل تدریس گوناگون برای تدریس مهارتهای مختلف زبان استفاده میشود. همچنین، مکالمه فعال و تمرینات گوناگون برای بهبود تلفظ و ارتقاء مهارتهای گفتاری افراد در این روش حائز اهمیت است.
در طول جلسات آموزشی با استفاده از موقعیتهای واقعی زندگی، فراگیران با مواجهه با زبان به صورت عملی و کاربردی، تسلط بهتری بر زبان هدف پیدا میکنند. از این روش در آموزش زبانهای خارجی، به ویژه زبانهای زنده، استفاده میشود .
روش مستقیم (Direct Method) و روش گرامر-ترجمه (GTM) دو روش مختلف در آموزش زبانهای خارجی هستند. در اینجا به تفاوتهای اصلی بین این دو روش اشاره خواهم کرد:
روش مستقیم :(DM) در این روش، تمرکز بر تجربه زبانی مستقیم و یادگیری مشابه با یادگیری زبان مادری است. از ترجمه به زبان مادری خود پرهیز میشود و تلاش برای درک معانی به صورت مستقیم در ذهن انجام میشود.
روش گرامر-ترجمه: (GTM) در این روش، ترجمه از وسیلههای اصلی است و بر مهارتهای گرامری و ترجمه متن به زبان مادری تاکید دارد.
روش مستقیم : (DM) تاکید بر توسعه مهارات محاورهای، گفتاری، شنیداری و خواندن به شیوههای طبیعی و بدون نیاز به ترجمه است. از تکرار فراوان و تجربیات زبانی واقعی برای تقویت مهارتهای زبانی استفاده میشود.
روش گرامر-ترجمه (GTM): تاکید بر یادگیری قواعد گرامری و ترجمه متن به زبان مادری است. مهارتهای نوشتاری نیز اغلب با استفاده از تمرینات ترجمه و تحلیل گرامری تقویت میشوند.
روش شنیداری یا "Audio Lingual Method" (ALM) یک روش آموزش زبان است که بر اساس نظریه زبانی و روانشناسی رفتاری مبتنی است و در دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ به صورت گستردهای مورد استفاده قرار گرفت. این روش تمرکز خود را بر روی فهم ساختارها و الگوهای زبانی متمرکز میکند که در گفتارهای روزمره به زبان هدف استفاده میشود. یکی از ویژگیهای این روش این است که عمدتاً برای آموزش به کودکان و نوجوانان مناسب است. در جنگ جهانی دوم، این روش برای آموزش زبان به سربازان بهکار رفت تا بتوانند پیغامهای جنگی را رمزگشایی کنند. این روش ترکیبی از روشهای "GTM" و "DM" است و علاوه بر آن، عوامل روانشناسی آموزشی نیز در آموزش و یادگیری دخیل است. این نکات روانشناسی باعث میشود تا این روش نسبت به دیگر روشها یکنواختی کمتری داشته باشد.
اهداف اصلی این روش عبارتند از:
ایجاد یک بستر یادگیری از طریق گفتارهای روزمره در جامعه هدف. توسعه مهارتهای گفتاری از طریق تمرین و حفظ دیالوگها و نقشها. ترکیب شنیدن و تقلید به منظور فهم ساختارها و الگوهای زبانی. اولویتبندی مهارتهای زبان به ترتیب: شنیدار، گفتار، خواندن، نوشتن.
4.روش صامت
روش خاموش یا "Silent Way" (SW) یکی از روشهای تدریس زبان است که توسط کالب گاتنگو (Caleb Gattegno) معرفی شده است. این روش به خصوص برای افرادی مناسب است که دورههای مکالمه را پشت سر گذاشتهاند و تمرکز آنها بر روی تجربه و تمرین است. این روش به طور گسترده در کلاسهای بحث آزاد مورد استفاده قرار میگیرد. در این روش، معلم ترجیحاً در کلاس سکوت میکند و زبانآموزان را تشویق به استفاده از زبان هدف در صحبتهای خود میکند. یکی از ویژگیهای اصلی این روش، استفاده از ابزارهای خاصی است. معمولاً از میلهها و نمودارهای رنگی برای آموزش زبان استفاده میشود. در این روش، زبانآموزان تشویق به کشف نکات زبانی خودشان میشوند به جای اینکه مطالب را حفظ کنند یا به خاطر بسپارند. یادگیری از طریق حل مسائل و کشف مسیرهای یادگیری خود زبانآموزان متمرکز میشود. به عنوان یک روش خلاقانه در تدریس زبان انگلیسی، Silent Way با ترکیب عناصر تعاملی و ابزارهای خاص میتواند یک تجربه یادگیری جذاب و نوآورانه را برای زبانآموزان ایجاد کند.
5.روشهای "Community Language Learning (CLL)" و "Communicative Language Teaching (CLT)"
در روش CLL، تأکید بر جنبه اجتماعی زبان و یادگیری آن از طریق تعاملات گروهی است. مدرس به عنوان مشاور و رهبر حاضر است تا در گروهها حضور یابد و از نزدیک به فرایند یادگیری دانشجویان نظارت کند. ترکیبی از ترغیب، راهنمایی، و تشویق از سوی مدرس باعث افزایش اعتماد به نفس زبانآموزان و فعالیت مؤثر آنها در گروههای یادگیری میشود. در مورد روش CLT، این روش به عنوان یک روش ارتباطی شناخته میشود که در اواخر دهه ۱۹۶۰ شکل گرفته است. در این روش، تأکید بر ارتباط بین زبانآموزان در محیطهای واقعی قرار دارد. برخلاف سیلابس مشخص، مطالب مختلفی مثل قسمتی از فیلم به عنوان موضوع جلسات استفاده میشود و یادگیری از طریق تجربه مستقیم ترویج مییابد. هر دو روش اهمیت بالایی به ارتباطات انسانی و تعامل فعّال دانشجویان در فرآیند یادگیری زبان اختصاص میدهند و از این نظر میتوانند به عنوان روشهای موثر در تدریس زبان انگلیسی مطرح شوند.
6. روش Content-Based Instruction (CBI)
روش آموزش زبان به نام "Content-Based Instruction (CBI)" یا "آموزش بر اساس محتوا" به اختصار CBI ، یک رویکرد جذاب در تدریس زبان است که در بسیاری از دانشگاهها به کار میرود. در این روش، یادگیری زبان با تأکید بر مطالب عمومی و تخصصی در کنار یکدیگر انجام میشود. در مرحله اول، مفاهیم گرامری و نکات پایهای برای درک مطالب تخصصی آموزش داده میشود و سپس در مرحله دوم، زبان تخصصی مرتبط با رشته تحصیلی شخص تدریس میشود. این روش از آنجا که به تدریس موضوعات مرتبط با رشته تحصیلی همراه با یادگیری زبان میپردازد، به عنوان یک روش موثر در حوزه تخصصی شناخته میشود.
روش "Participatory Approach" نیز در آموزش زبان انگلیسی از طریق تدریس مطالبی که بر اساس نیازهای مخاطبان طراحی شده استفاده میشود. به عنوان مثال، مواد آموزشی برای گروههای مختلف مانند خلبانان، مدیران، حسابداران و هنرمندان به شکلی تنظیم میشود که نیازهای خاص هر گروه در نظر گرفته شده و مطالب به شکل ویژه برای آن گروه تدریس میشود. این رویکرد به افراد امکان میدهد که به دقت و به تناسب با زمینه تخصصی خود زبان انگلیسی را یاد بگیرند.
روش "Task-Based Language Teaching (TBLT)" یا "آموزش بر اساس تکلیف" یکی از جدیدترین و محبوبترین روشهای تدریس زبان است که با نام TBLT نیز شناخته میشود. این روش بر اساس ایده اصلی انجام یک پروژه در کلاس است و به عنوان یک رویکرد شاگردمحور محسوب میشود. در این روش، باور داریم که تکالیف و فعالیتها بخش اساسی فرآیند یادگیری زبان هستند و با ارائه تکالیف به زبانآموزان، آنها با حل مسائل زبانی مواجه شده و به این ترتیب زبان هدف را یاد میگیرند. تکالیف در این روش مرتبط با ساختارهای زبانی هستند که زبانآموزان باید آنها را یاد بگیرند. در حین حل تکالیف، تعامل و ارتباط زیادی بین زبانآموزان ایجاد میشود و این باعث میشود که آنها به طور فعّالتر زبان را یاد بگیرند. در این روش، محور اصلی کلاس شاگرد است و نقش معلم به عنوان راهنما و مشاور تقویت میشود. قبل از هر چیز، یک هدف مشخص برای انجام فعالیت زبانی، یا به عبارت دیگر "تسک" تعیین میشود تا زبانآموزان با انجام آن به یادگیری زبان بپردازند.
یک رویکرد آموزشی است که بر اساس همکاری و رقابت بین زبانآموزان ساخته شده است. به عنوان مثال، برای هر مبحث یا واحد درسی، یک فعالیت گروهی در نظر گرفته میشود و زبانآموزان در گروهها تبادل اطلاعات میکنند تا مفاهیم زبانی را یاد بگیرند. سپس، اعضای هر گروه با گروههای دیگر جمع شده و نتایج فعالیتهای خود را با یکدیگر به اشتراک میگذارند. این فرآیند تکرار میشود تا تمام مباحث پوشش داده شود. یکی از مزیتهای این روش، ایجاد ارتباطات فعّال و همکاری بین زبانآموزان است که میتواند به تقویت مهارات زبانی و اجتماعی آنها کمک کند. همچنین، این روش باعث ایجاد محیطی فعّال و تعاملی در کلاس درس میشود.
در مورد ترکیب روشهای مختلف تدریس زبان انگلیسی، برخی از مؤسسات آموزشی تصمیم میگیرند تا از ترکیب نقاط قوت مختلف روشها استفاده کنند، این تصمیم میتواند به تنوع و انعطاف پذیری در فرآیند آموزش زبان منجر شود و به نتیجهگیری مؤثرتر کمک کند.
در آخر لازم به ذکر است که دورههای زبانهای خارجی آکادمی زبان BTC بر مبنای نیازهای آموزشی گروههای متنوعی از مخاطبین طراحی شده است و شرکت در این دورهها و گذراندن پیوستار آموزشی تعریفشده برای آنها میتواند در نهایت، برونداد مطلوب را در گروه انتخابی خود ایجاد نماید. با شرکت در دورههای زبانهای خارجی آکادمی زبان BTC میتوانید با شیوههای نوین آموزش زبانهای خارجی در محیطی جذاب زبان مورد علاقه خود را بیاموزید.
نظر شما درباره این مطلب
نام شما : * تکمیل شود
ایمیل شما :
نظر شما : * این قسمت نباید خالی باشد
نظرات کاربران
مقالات مشابه